- براساس تحقیقی که به صورت پریپرینت در مجله American Journal of Gastroenterology چاپ گردیده، مصرف مهارکنندههای پمپ پروتون (مانند امپرازول و پنتوپرازول) میتواند باعث افزایش خطر ابتلای به کروناویروس شود.
- مصرف یکبار در روز این داروها ۲.۲ برابر و مصرف دوبار در روز این داروها ۳.۷ برابر میتواند موجب افزایش ریسک ابتلا به کروناویروس شود.
- این افزایش خطر در مصرف کنندگان داروهای مهارکننده هیستامین 2 (مانند فاموتیدین و رانتیدین و...) مشاهده نشد.
توضیح بسیار ضروری:
نتایج این تحقیق به آن معنی نیست که مصرف کنندگان داروهای مهار کننده پمپ پروتون باید مصرف این داروها را بدون مشورت با پزشک خود قطع کنند.
بسیاری از مواقع این داروها برای سلامت بیماران بسیار لازم است و عدم مصرف خودسرانه آنها میتواند لطمات جبران ناپذیر به بیماران بزند.
تمام داروها عوارضی دارند که مصرف یا عدم مصرف آنها با صلاحدید پزشک و رعایت قاعده منفعت بیشتر در برابر عوارضشان باید مصرف شود.
بهترین کار برای بیماران مصرف کننده داروهای مهار کننده پمپ پروتون رعایت مسایل بهداشتی مانند استفاده از ماسک و دوری از تجمعات غیرضروری و مشاوره با پزشک معالجشان است.
- در افراد Asymptomatic:
۱۰ روز بعد از تست PCR مثبت
یا
منفی بودن دو تست PCR به فاصله ۲۴ ساعت
- در افراد Symptomatic:
۱۰ روز بعد از اولین بروز نشانهها + حداقل ۳ روز بدون علامت (نداشتن تب و نشانههای تنفسی)
یا
حداقل ۳ روز بدون علامت (نداشتن تب و نشانههای تنفسی) و منفی بودن دو تست PCR به فاصله ۲۴ ساعت
- توصیه میشود که زمان قرنطینه برای دو گروه طولانیتر شود:
۱- پرسنل بهداشتی و درمانی که در تماس با افراد با ریسک بالا برای ابتلا و مرگ ناشی از کووید۱۹ هستند.
۲- بیمارانی که ممکن است سیستم ایمنی ضعیفتری داشته باشند و مدت طولانیتری ناقل بیماری باقی بمانند.
پانویس: این گایدلاینها مرتب در حال بهروز رسانی هستند. قبلا WHO معیارهای خود را ارایه کرده بود که CDC روش آزمایشگاهی را نیز بدان افزوده است.
داروی کلروکین در این روزهای پاندمی بیماری کووید-۱۹ به بحث روز محافل علمی تبدیل شده است و مخالفان و موافقان زیادی نیز دارد.
به بیان ساده میتوان گفت این دارو با تداخل در pH مورد نیاز برای تقریباً تمامی فرایندهای سنتز پروتئین و تشکیل وزیکولهای داخل سلولی، همه فعالیتهای یک سلول را کاهش میدهد که به طور کلی به صورت کاهش تمامی سایتوکاینها و تولیدات سلولی و حتی فعالیت ویروسها که به این سازوکارهای سلولی نیازمند هستند، نمود مییابد.
همانطور که در شکل بالا میبینیم، تمامی فلشهای قرمزرنگ مسیرهایی است که توسط کلروکین مهار میشوند.
کلروکین در ایجاد پاسخ ایمنی و فعال شدن سیستم ایمنی تداخل ایجاد میکند چون سایتوکاینهای لازم برای ایجاد پاسخ و فعال شدن ایمنی ذاتی از طریق گیرندههای Toll-like را مهار میکند.
کلروکین خاصیت ضد ویروسی دارد چون در تمام مراحل ورود، تکثیر و جوانهزنی ویروس در سلولها تداخل ایجاد میکند.
کلروکین ضد التهاب است چون در تولید سایتوکاینهای التهابی و گیرندههای آنها تداخل ایجاد میکند و به این ترتیب در کاهش عوارض ناشی از طوفان سایتوکاینی نیز موثر است.
کلروکین به نفع برتری ایمنی سلولی است چون در کارکرد فاگوزوم تداخل ایجاد میکند و با نشت آنتیژنهای ویروسی به سیتوزول عرضه متقاطع (توسط MHC I) توسط سلولهای عرضه کننده تقویت میشود.
استفاده از این دارو در اوایل بیماری به نفع کاهش گسترش عفونت ویروسی و به ضرر شکلگیری و فعال شدن پاسخ ایمنی مناسب و به ویژه ایمنی همورال است.
استفاده از این دارو در روزهای واپسین بیماری به نفع کاهش بار ویروس و به نفع کاهش التهاب و عوارض ناشی از طوفان سایتوکاینی است.
دکتر احسان شجاعیفر
پژوهشگر طب پیشگیری و ایمنیشناسی
با توجه به اپیدمی کروناویروس جدید، الگوی بیماریزایی و ابتلای ویروس در کشور و دیگر نقاط جهان وهمچنین پیشبینی روند بیماری و مدل های اپیدمیولوژیک در قالب یک گزارش «روزنگار اپیدمیولوژی کرونا ویروس» منتشر میشود. این روزنگار به همت کمیته اپیدمیولوژی کووید- 19 وزارت بهداشت تهیه میشود.
به گفته دکتر علی اکبر حق دوست، معاون آموزشی وزارت بهداشت و مدیر کمیته اپیدمیولوژی کووید- 19، این فکت شیت با استفاده از ظرفیت متخصصین کمیته کشوری و اساتید برجسته دانشگاههای علوم پزشکی کشور و همچنین تجارب دیگر کشورها در بررسی اپیدمیولوژیک بیماری و یافته های خارجی و داخلی بررسی و اعلام خواهد شد:
استاتین خاصیت ضد التهابی دارد و در درمان بیماریهای متفاوتی بهکار میرود. حال پرسشهایی در زمینه امکان مفیدبودن آنها برای درمان عفونتهای حاد ویروسی از جمله آنفلوانزا و COVID-19 و خطرات احتمالیشان وجود دارد که در این مطلب به برخی از آنها میپردازیم:
- برخی از مطالعات بیان کردهاند که درمان با استاتین موجب کاهش پیامدهای قلبی-عروقی و احتمالاً مرگ در بیماران مبتلا به آنفلوانزا یا پنومونی میگردد. بنابراین ممکن است استاتین برای بیماران مبتلا به COVID-19 نیز مفید باشد.
- شواهد محدود و متناقض هستند. یک کارآزمایی بالینی نشان داده که مصرف استاتین از راه دهانی میتواند موجب کاهش مرگ در افرادی باشد که پنومونی داشته و از ونتیلاتور استفاده میکنند. اما نتایج یک کارآزمایی بالینی دیگر این نتیجهگیری را رد میکند.
- لازم به ذکر است که در مطالعات انجام شده آسیبی (harm) ناشی از استاتین گزارش نشده است. البته بیشتر مطالعات شامل بیماران مبتلا به عفونتهای آنفلوانزایی و باکتریایی بودهاند و نه ویروس کورونا. برخی امکان مفیدبودن استاتین در درمان ویروس کرونای MERS را مطرح کردهاند.
- تأکید بر تداوم و تبعیت از درمان با استاتینها در بیماران مبتلا به بیماری قلبی- عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD)، دیابت و آنهایی که در معرض خطر ابتلا به ASCVD هستند منطقی به نظر میرسد. به خصوص اینکه نرخ مرگومیر مبتلایان به کوید ۱۹ در این بیماران بالاتر است (در بیماران قلبی- عروقی ۱۰٫۸٪ و بیماران دیابتی ۷٫۳٪).
- گایدلاینهای درمانی آمریکا استفاده از استاتین در بیماران بستری را توصیه کردهاند (راهنمای درمانی کوید ۱۹ در بیمارستان عمومی ماساچوست آمریکا)
با توجه به شروع بیماری کرونا و لزوم انجام حفاظت فردی بهویژه برای کادر پزشکی، توجه همکاران عزیز را به نکات زیر درخصوص استفاده از دستکش های بهداشتی جلب میکنیم (البته این آموزش و توصیهها، برای مشاغل دیگر نیز کاربردی و قابل استفاده است):
۱- دستکش لاتکس: به رنگ کرم روشن: قابل نفوذ نسبت به اتانول/میزان نفوذ ویروس کمتر از 1درصد/قابلیت استفاده طولانی مدت تا حدود 16 ساعت و ضدعفونی با اتانول.
2-دستکش نیتریل: به رنگ آبی/غیرقابل نفوذ به اتانول/میزان نفوذ ویروس 1تا 3 درصد /قابلیت استفاده طولانی مدت تا حدود 8 ساعت و ضدعفونی با الکل.
3-دستکش وینیل: بی رنگ است و چسبان نیست/میزان نفوذ این نوع نسبت به ویروس حدود ۲۹ درصد است ودر صورتی که با اتانول یا مواد ضدعفونی در تماس باشد قابلیت نفوذپذیری تا 50 درصد افزایش مییابد.
4- دستکش نایلونی یا فریزری: پوشش مناسبی در برابر ویروسها نیستند و درصورت تماس با اتانول یا مواد ضدعفونی میزان نفوذ تا ۹۰درصد افزایش می یابد.
بهصورت خلاصه: جهت حفاظت «کادر درمان» بهترین نوع در درجه اول دستکش لاتکس و بعد از آن دستکش نیتریل میباشد.
با تشکر از: دکتر حسن عارفی (فوق تخصص قلب و عروق)
برای شناسایی بیماران دارای COVID-19 بخشهای دیالیز باید چه گامهایی بردارند؟
تریاژ سریع انجام شود و بیماران با عفونت مشکوک ایزوله شوند. بیماران باید قبل و یا بلافاصله بعد از رسیدن به بخش دیالیز شناسایی شوند.تاریخچه دقیق از بیماران گرفته شود.
دیالیز برای فرد مبتلا به COVID-19 چگونه باید انجام شود؟
بیشتر بخشهای دیالیز اتاق ایزوله هوایی ندارند. به همین دلیل این بیماران در محیط سرپایی نباید دیالیز شوند. اگر دیالیز خانگی ممکن نیست، این افراد باید در محیط ایزوله هوایی در بیمارستان دیالیز شوند.
پس از مرخصشدن بیمار مبتلا به COVID-19 چکار باید کرد؟
درها را بسته نگه دارید. هنوز معلوم نیست که تا چه زمانی این ویروس در هوا باقی میماند. میزان زمان مورد نظر به تعداد دفعات عوضشدن هوای اتاق بستگی دارد. اگر تعداد دفعات معلوم نیست، ۲۰۷ دقیقه صبر کنید.
برای آمادگی در برابر COVID-19 در بخش دیالیز چه کاری باید انجام داد؟
در اتاق انتظار در مورد علائم آن اطلاعاتی نصب شود.
در مورد سوابق سفر و برخوردهای بیمار سؤال شود.
سلسله مراتب در بخش تعیین شود.
وسایل محافظتی از جمله ماسک جراحی و محافظ چشم ارزیابی شود.
یک اتاق برای ایزولهکردن در نظرگرفته شود.
دانلود(PDF)
آیا بیماران مبتلا به کرونا، دچار علائم نورولوژیک نیز میشوند؟ دکتر افشار به بیان این نکته میپردازند که «سردرد» یکی از علايم بیماران مبتلا به کرونا است:
روش سوآپ حلق، نازوفارنکس و نمونه خلط برای کروناویروس
و در این ویدیو، دکتر سید محمد جزایری استاد ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران به بیان کلیاتی در مورد چگونگی نمونهگیری صحیح از بیماران برای ویروس کرونا میپردازند:
در این فایل صوتی دکتر علی عراقی فوق تخصص بیماری های ریه به پاتوفیزیولوژی سندرم دیسترس تنفسی ARDS میپردازند.
همانطور که میدانید، درصدی از بیماران مبتلا به کرونا دچار ARDS میشوند و بنابراین آشنایی همکاران پزشک با این موضوع اهمیت ویژهای دارد.
این فایل صوتی (حدود ۲۵ دقیقهای) را گوش کنید: